این خبرگزاری در توضیحی برای این تصاویر نوشته: «برای لمس فاصله طبقاتی و درک میزان نابرابری در برخورداری از رفاه در کشور، لزوما نباید راهی مناطق دورافتاده و اصطلاحا زیر پونز نقشه ایران شد. به فاصله فقط ۱۰ کیلومتر از تهران پر زرق و برق، روستاهایی را می‌توان یافت که مردمانش در نهایت فقر و تنگدستی، پرمشقت‌ترین شغل‌ها را در بدترین شرایط آب و هوایی برای به دست آوردن کمترین دستمزد بخور و نمیر، به جان می‌خرند. کارگاه‌های آجرپزی روستای قاسم آباد تهرانچی، مملو از خانواده‌هایی است که سابقا در شهرستان خواف در خراسان به کشت و زرع مشغول بودند اما خشکسالی امان‌شان را برید و سرانجام ناگزیر از ترک خانه و کاشانه و مهاجرت به حاشیه تهران شدند.»

این گزارش، شرایط کاری در این کارگاه‌های آجرپزی را نیز این‌گونه شرح می‌دهد: «مردان، زنان و کودکان، کار در کارگاه‌های آجرپزی را از ساعت ۳ نیمه‌شب آغاز و هر روز سه شیفت کار می‌کنند در حالی که از زمانی کوتاه برای استراحت برخوردارند. در کارگاه‌های آجرپزی هر خانواده به صورت هفتگی مبلغ ناچیزی را برای خورد و خوراک دریافت می‌کند و خانواده‌ها در اتاق‌هایی کوچک اقامت دارند، از بیمه هم خبری نیست. شمار مهاجران افغانی نیز در این کارگاه‌ها قابل توجه است. آجرپزی در عین حال دائمی نیست و یک شغل فصلی است که فقط در ۶ ماه نخست سال تنورش گرم است. ساکنان روستای قاسم‌آباد با آغاز پاییز و فصل سرما دوباره راهی خانه و کاشانه‌شان در خواف می‌شوند تا نیمه دوم سال را سپری کنند با این امید که چک‌های مدت‌دار دستمزدهای‌شان نقد شود.»